Αισιόδοξα νέα για την αντιμετώπιση επιθετικού καρκίνου του μαστού

Ανοσοθεραπεία βελτίωσε την επιβίωση σε ασθενείς με μεταστατικό τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας στο Μόναχο (ESMO 2018). Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν την ανάγκη διασφάλισης της άμεσης πρόσβασης στις ασθενείς που την έχουν ανάγκη.

Υψηλές προσδοκίες δημιούργησαν στους επιστήμονες και ιδίως σε εκείνους που  ασχολούνται με τον Καρκίνο του Μαστού τα αποτελέσματα έρευνας για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της πλέον επιθετικής μορφής καρκίνου του μαστού, που παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας στο Μόναχο (ESMO 2018). Στο επίκεντρο και πάλι μια ανοσοθεραπεία, με την επιστημονική κοινότητα να εφιστά την προσοχή των ρυθμιστικών αρχών στη διασφάλιση άμεσης πρόσβασης στις ασθενείς που την έχουν ανάγκη.

Όπως έδειξαν, λοιπόν, δεδομένα της μελέτης IMpassion130, η ατεζολιζουμάμπη, σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία και συγκεκριμένα με nab-πακλιταξέλη, ως θεραπεία πρώτης γραμμής, βελτίωσε την επιβίωση σε ασθενείς με μεταστατικό τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού.

Ο τριπλός αρνητικός καρκίνος είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του στήθους. Είναι σχετικά σπάνιος και επηρεάζει νεαρές γυναίκες. Όταν η νόσος εξελιχθεί σε μεταστατική τότε η διάμεση επιβίωση υπολογίζεται σε 12 με 15 μήνες… Δεν έχει ορμονικούς υποδοχείς οιστρογόντων ή υπερέκφραση της πρωτεΐνης HER2, το οποίο στην πράξη σημαίνει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ορμονική θεραπεία ή φάρμακα που στοχεύουν την παραπάνω πρωτεΐνη. Μέχρι τώρα η μόνη γραμμή θεραπείας ήταν η χημειοθεραπεία, στην οποία αρκετές ασθενείς αναπτύσσουν αντίσταση μέσα σε μερικούς μήνες.

Στη Φάση ΙΙΙ της IMpassion 130 trial συμμετείχαν 902 ασθενείς με μεταστατικό τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού, οι οποίες δεν είχαν λάβει άλλη θεραπεία για μεταστατική νόσο. Η μια ομάδα έλαβε το συνδυασμό (atezolizumab και nab-paclitaxel) και η άλλη τη χημειοθεραπεία και placebo.

Η συνδυαστική θεραπεία μείωσε τον κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου ή θανάτου κατά 20% σε όλους τους ασθενείς και κατά 38% στην υποομάδα με την υπερέκφραση του PD-L1. Στο σύνολο του πληθυσμού η μέση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου ήταν 7,2 μήνες για τις γυναίκες που έλαβαν το συνδυασμό και 5,5 μήνες για όσες έλαβαν μόνο τη χημειοθεραπεία. Στην ομάδα που ήταν θετικές στο PD-L1h η αντίστοιχη διάρκεια ήταν 7,5 μήνες για όσες έλαβαν το συνδυασμό και 5 μήνες σε όσες χορηγήθηκε χημειοθεραπεία.

Μάλιστα, για τις ασθενείς με όγκους θετικούς στον PD-L1, η διάμεση συνολική επιβίωση αυξήθηκε τους 25 μήνες σε όσες έλαβαν το συνδυασμό ανοσοθεραπείας-χημειοθεραπείας, συγκριτικά με τους 15,5 μήνες που επιτυγχάνονται μόνο με χημειοθεραπεία.

«Αυτή βελτίωση των 10 μηνών στη συνολική επιβίωση, για αυτή την ομάδα ασθενών, είναι κάτι αρκετά ξεχωριστό, που δεν έχουμε ξαναδεί. Πρόκειται για το σημαντικότερο μήνυμα για τις γυναίκες αυτές, που είναι και νέες στην ηλικία, αν λάβουμε υπόψη την επιθετικότητα της νόσου και τη σύντομη συνολική επιβίωση», ανέφερε στο Virus ο Δρ Matteo Lambertini, του Ινστιτούτου Jules Bordet στις Βρυξέλλες.

Μάλιστα, περισσότερες από τις μισές ασθενείς ήταν ζωντανές κατά τη διάρκεια της ανάλυσης, οπότε νεότερα δεδομένα αναμένεται να εξαχθούν. Η πρώτη αυτή εξαγωγή συμπερασμάτων ίσως να εξηγεί βέβαια πως σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε επιβίωση 21,3 μηνών με το συνδυασμό έναντι 17,6 μηνών με τη χημειοθεραπεία, απόκλιση που δεν συνιστά στατιστική διαφορά.

Η αναλογία των ασθενών που ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία ήταν υψηλότερη με τη συνδυαστική θεραπεία σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία μόνο, στο σύνολο του υπό εξέταση πληθυσμού (56% έναντι 46%, αντιστοίχως). Τα εν λόγω ποσοστά ήταν 59% έναντι 43% για όσες είχαν όγκους θετικούς στον PD-L1.

Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, οι ερευνητές τόνισαν πως η συνδυαστική θεραπεία ήταν καλώς ανεκτή, με τις περισσότερες παρενέργειες να οφείλονται στη χημειοθεραπεία, αλλά να εμφανίζονται σε παρόμοιο βαθμό και στις δύο ομάδες ελέγχου. Υπήρξε μια ελάχιστη αύξηση στη ναυτία και το βήχα στην ομάδα με τη συνδυαστική θεραπεία, αλλά οι παρενέργειες που οφείλονταν στην ανοσοθεραπεία ήταν σπάνιες. Οι πιο κοινή ήταν ο υποθυρεοειδισμός (17,3% στην ομάδα της συνδυαστικής θεραπείας και 4,3% στην ομάδα της χημειοθεραπείας).

Τα αποτελέσματα της έρευνας προκάλεσαν θετικές αντιδράσεις από την επιστημονική κοινότητα, καθώς πρόκειται για έναν τύπου καρκίνου του μαστού με κακή πρόγνωση και ραγδαία επιδείνωση. Είναι ενδεικτικό ότι ο Καθηγητής Peter Schmid, αρχικός συγγραφέας της μελέτης και κλινικός διευθυντής στο Κέντρο Καρκίνου του Μαστού στο St. Bartholomew και επικεφαλής του Κέντρου Πειραματικών Ογκολογικών Θεραπειών εκτίμησε πως τα αποτελέσματα της μελέτης «θα αλλάξουν τη θεραπευτική προσέγγιση του τριπλά αρνητικού καρκίνου του μαστού», υπογραμμίζοντας τη βελτίωση της επιβίωσης και των αποτελεσμάτων της νόσου, ιδίως στις ασθενείς με υπερέκφραση του PD-L1.

Το σύνολο των επιστημόνων, ιδιαίτερα των επιστημόνων που εξειδικεύονται στο καρκίνο του μαστού, με τους οποίους μίλησε το Virus υπογράμμισαν την ανάγκη άμεσης πρόσβασης των ασθενών με μεταστατικό τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού στη νέα αυτή θεραπευτική προσέγγιση, επιταχύνοντας τις διαδικασίες αποζημίωσης από τα συστήματα υγείας.

Η εταιρεία έχει υποβάλλει εγκριτικό φάκελο.

 

Πηγη:https://virus.com.gr