Εδώ και αρκετό καιρό, οι επιστήμονες ερευνούν το αν οι ιογενείς λοιμώξεις μπορούν ή όχι να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
Η πανδημία του COVID-19 έχει μέχρι στιγμής οδηγήσει σε σχεδόν 7 εκατομμύρια θανάτους, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), και ο πλήρης αντίκτυπος στην υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει ακόμη γίνει αντιληπτός.
Μεγάλο μέρος του αντίκτυπου της λοίμωξης SARS-CoV-2 — του ιού που προκαλεί το COVID-19 — θα μπορούσε να οφείλεται στις επιπτώσεις του στη μακροπρόθεσμη υγεία. Ακόμη και εκείνοι που εμφάνισαν μια ήπια λοίμωξη θα μπορούσαν να επηρεαστούν από μακροχρόνιες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένου του μακροχρόνιου COVID, ο οποίος πιστεύεται ότι επηρεάζει το 10-30 % των ανθρώπων με ήπιες λοιμώξεις και πάνω από τους μισούς από αυτούς που νοσηλεύονται.
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η μόλυνση με SARS-CoV-2 σχετίστηκε με αύξηση 3-5% στο συνολικό βάρος της νόσου του διαβήτη στον Καναδά το 2020 και το 2021. Τα αποτελέσματα έχουν δημοσιευθεί στο JAMA Network Open Trusted Source , μαζί με ένα άρθρο Trusted Source που διερευνά τις επιπτώσεις των ευρημάτων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η έρευνα επισημαίνει την πιθανή σχέση μεταξύ της λοίμωξης SARS-CoV-2 και του διαβήτη. Μια αναδρομική μελέτη κοόρτης με έδρα τις ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε στο BMJ τον Μάιο του 2021 έδειξε μια σημαντικά αυξημένη συχνότητα διαβήτη μεταξύ των ατόμων μετά από μόλυνση. Μια άλλη εργασία που δημοσιεύθηκε την ίδια περίοδο στο Nature , έδειξε αυξημένο κίνδυνο διάγνωσης μεταβολικών διαταραχών μετά από μόλυνση, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη.
Επιπλέον, άλλη μελέτη (2021) που δημοσιεύτηκε στο Cell Metabolism έδειξε ότι ο SARS-CoV-2 θα μπορούσε να μολύνει ανθρώπινα β κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη και καταστρέφονται και τελικά χάνονται σε άτομα με διαβήτη. Η μόλυνση θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε απώλεια αυτών των κυττάρων, υποδεικνύοντας έναν πιθανό υποκείμενο μηχανισμό που εξηγεί τη συσχέτιση.
Έκτοτε, μελέτες κοόρτης, όπως αυτή που δημοσιεύτηκε στο Diabetologia , έδειξαν υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, αλλά όχι διαβήτη τύπου 1, μετά τη μόλυνση. Μια άλλη αναδρομική μελέτη κοόρτης χρησιμοποιώντας δεδομένα της Veterans Health Administration που δημοσιεύθηκαν στο Diabetes Care έδειξε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης όλων των διαγνώσεων διαβήτη μετά τη μόλυνση από SARS-CoV-2 σε άνδρες, αλλά όχι σε γυναίκες.
Τώρα, μια μελέτη 629.935 ενηλίκων, με μέση ηλικία τα 32, έδειξε ότι οι άνδρες που βρέθηκαν θετικοί στον SARS-COV-2 από την 1η Ιανουαρίου 2020 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2021, είχαν 22% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη στην οκτώ μήνες μετά τη μόλυνση από τους άνδρες που δεν είχαν μολυνθεί.
Οι ερευνητές δημιούργησαν ταιριαστά ζεύγη όσων είχαν επιβεβαιωμένο κρούσμα COVID-19 και εκείνων που δεν είχαν μολυνθεί, με βάση την ηλικία, το φύλο και την ημερομηνία μόλυνσης από τη Βρετανική Κολούμπια COVID-19 Cohort, μια βάση δεδομένων του SARS-CoV- 2 μόλυνση στη Βρετανική Κολομβία, Καναδάς.
Οι ερευνητές στρωματοποίησαν τα αποτελέσματα ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και διαπίστωσαν ότι όσοι εισήχθησαν στο νοσοκομείο με COVID-19 είχαν 2,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη από εκείνους που δεν είχαν μολυνθεί και όσοι εισήχθησαν στην εντατική ήταν 3,29 πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη.
Όταν ελήφθησαν υπόψη αυτές οι περιπτώσεις, τα δεδομένα έδειξαν ότι οι γυναίκες ήταν επίσης πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη μετά από μόλυνση με SARS-CoV-2, αν και αυτή η τάση δεν ήταν σημαντική όταν ελήφθησαν υπόψη μόνο ήπιες περιπτώσεις.
Αυτή η συσχέτιση βρέθηκε μόνο για τον μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη και οι συγγραφείς δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μεταξύ του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που είχαν στη διάθεσή τους.
Είναι διαβήτης ή μακροχρόνιος COVID;
Το αν η ανάπτυξη διαβήτη μετά τη μόλυνση με SARS-CoV-2 θα μπορούσε να θεωρηθεί σύμπτωμα του μακροχρόνιου CoVID ήταν μια περίπλοκη ερώτηση, προειδοποίησαν οι ειδικοί, καθώς ο κλινικός χαρακτηρισμός του μακροχρόνιου COVID εξακολουθεί να αναπτύσσεται.
Ο Δρ Morgan Birabaharan , γιατρός και ερευνητής ιών από το Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων και Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, ανέφερε ότι η ανάπτυξη του διαβήτη μπορεί να χωρέσει κάτω από την ομπρέλα του long COVID, που περιγράφει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και ασθενειών που αναπτύσσονται μετά την οξεία φάση της λοίμωξης SARS-CoV-2 (>30 ημέρες).
«Ωστόσο, δεδομένου ότι εξακολουθούμε να προσπαθούμε να κατανοήσουμε την παθοφυσιολογία του μακροχρόνιου COVID, είτε πρόκειται για επίμονη ιαιμία, απορρυθμισμένη ανοσολογική απόκριση ή κάποιο άλλο φαινόμενο, είναι δύσκολο να ομαδοποιήσουμε ποιες επιπλοκές της λοίμωξης SARS-CoV-2 είναι «μακροχρόνιος COVID» έναντι κάποια άλλη διαδικασία», εξήγησε.
Ο αντίκτυπος σε επίπεδο πληθυσμού από την αύξηση του αριθμού των περιπτώσεων διαβήτη λόγω της πανδημίας COVID-19 θα μπορούσε επίσης να είναι σημαντικός και αυτό το τελευταίο έγγραφο υποστήριξε εκκλήσεις για προληπτική διαχείριση αυτού.
«Σε κάθε περίπτωση, η αναγνώριση της πιθανής συσχέτισης μεταξύ της λοίμωξης SARS-CoV-2 και της ανάπτυξης διαβήτη είναι σημαντική για τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, καθώς υπογραμμίζει την ανάγκη στενής παρακολούθησης των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και έγκαιρης παρέμβασης σε άτομα που είχαν COVID-19 », είπε ο Δρ. Qeadan.
«Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση του μακροπρόθεσμου αντίκτυπου του διαβήτη στα επηρεαζόμενα άτομα και στη μείωση της συνολικής επιβάρυνσης στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης», πρόσθεσε.
Πηγη: https://healthmag.gr/