Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Υπέρτασης. Οι ειδικοί επισημαίνουν τη μεγάλη ανάγκη για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών.
Η αιτία της υπέρτασης στην πλειονότητα των περιπτώσεων (95%) παραμένει άγνωστη και έχει σχέση με πολλούς παράγοντες, όπως την κληρονομικότητα, τον τρόπο ζωής, την παχυσαρκία, την αυξημένη πρόσληψη αλατιού κ.ά.. Μόνον το 20% του ελληνικού πληθυσμού καταφέρνει να ρυθμίσει την αρτηριακή του πίεση, ενώ περίπου 1,5 εκατ. υπερτασικοί παραμένουν αρρύθμιστοι.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία στην Ελλάδα, ο επιπολασμός της Υπέρτασης είναι περίπου 36,5% στις γυναίκες και 42,7% στους άνδρες και μόνο 3 στους 10 υπερτασικούς έχει καλά ρυθμισμένη αρτηριακή πίεση με τη θεραπεία που του έχει δώσει ο γιατρός του. Η ανεπαρκής ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης συνεπάγεται ανεπαρκή προστασία και αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. H άριστη ρύθμιση της εξουδετερώνει τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο που αποδίδεται στην υπέρταση και μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για έμφραγμα της καρδιάς και για νεφρική βλάβη.
Σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας της Υπέρτασης, η διάγνωση προσδιορίζεται όταν η πίεση είναι σταθερά αυξημένη στο ιατρείο από 140 mmHg και πάνω η συστολική (γνωστή και ως «μεγάλη» πίεση) ή από 90 mmHg και πάνω η διαστολική («μικρή» πίεση) ή και τα δυο. Η άποψη ότι η διαστολική πίεση («πίεση της καρδιάς») είναι πιο σημαντική από τη συστολική είναι λανθασμένη.
Η διάγνωση γίνεται με ακριβή μέτρηση της πίεσης. Συγκεκριμένα συνιστώνται τουλάχιστον δύο ιατρικές μετρήσεις σε δύο τουλάχιστον διαδοχικές επισκέψεις με τη χρήση αυτόματου πιστοποιημένου ηλεκτρονικού πιεσομέτρου βραχίονα. Τα πιεσόμετρα καρπού και δακτύλου δεν θεωρούνται αξιόπιστα και δεν συνιστώνται. Η παραδοσιακή μέτρηση της πίεσης στο ιατρείο έχει εντούτοις, πολλούς περιορισμούς και συχνά για την ακριβή διάγνωση είναι απαραίτητη η αξιολόγησή της με μετρήσεις εκτός ιατρείου – δηλαδή με 24ωρη καταγραφή ή με αξιόπιστες μετρήσεις στο σπίτι.
Στη λήψη απόφασης για έναρξη ανθυπερτασικής θεραπείας λαμβάνεται υπόψη ο συνολικός καρδιαγγειακός κίνδυνος, ο οποίος καθορίζεται από την ύπαρξη άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης και η αυξημένη χοληστερίνη, καθώς και από την παρουσία καρδιαγγειακής ή νεφρικής νόσου.
Πηγή: https://www.news4health.gr/