Γράφει για το HealthReport.gr η Βασιλική Ραφαέλα Βακουφτσή, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ατόμων με Νόσο του Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Ελλάδας
Οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό και το παραϊατρικό προσωπικό των νοσοκομείων της χώρας μας είναι αναμφίβολα υψηλού επιστημονικού επιπέδου και στηρίζουν με αυταπάρνηση το δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι Έλληνες γιατροί θεωρούνται ως κορυφαίοι επιστήμονες και στο εξωτερικό.
Τι γίνεται όμως με την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας;
Δεν θα ωραιοποιήσω την κατάσταση. Αν βρεθείτε σε μια γενική εφημερία μεγάλου νοσοκομείου, θα καταλάβετε πως η κατάσταση δεν είναι καλή, για την ακρίβεια θα την παρομοιάζαμε με…εμπόλεμη κατάσταση.
Οι αναμονές στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) είναι πολύωρες, ο όγκος των ασθενών που προσέρχονται σε αυτά τεράστιος, τα ράντζα πανταχού παρόντα και οι συγγενείς των ασθενών ορισμένες φορές εκτελούν χρέη τραυματιοφορέα. Και το ιατρικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό να δουλεύει στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης.
Το ζήτημα της στελέχωσης και της ορθής λειτουργίας των ΤΕΠ είναι παλιό, πολύ παλιό. Κι όσα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση πήγαν να γίνουν, έμειναν στη μέση. Όσο για τη δημιουργία αυτόνομων ΤΕΠ, για την ώρα είναι μόνο σχέδια επί χάρτου.
Η αναμονή στις λίστες χειρουργείων στα μεγάλα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας είναι πολύμηνη.
Τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα, γιατί να το κρύβουμε; Είναι υποστελεχωμένα και μάλιστα σοβαρά -έως και επικινδύνως- υποστελεχωμένα σε κάποιες περιπτώσεις. Όλοι προσπάθησαν να βελτιώσουν την κατάσταση, ωστόσο ο…ασθενής παραμένει βαριά άρρωστος.
Oι πολίτες έχουν ανάγκη από ποιοτικές υπηρεσίες υγείας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Τα νοσοκομεία έχουν άμεση ανάγκη προσλήψεων ανθρώπινου δυναμικού και διάθεσης οικονομικών πόρων.
Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, αυτή η ξεχασμένη…
Αν τα νοσοκομεία είναι χρόνιοι ασθενείς, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) είναι στην εντατική.
Υποστελεχωμένες δομές ΠΦΥ που υπολειτουργούν, ενώ θα μπορούσαν να καλύψουν ένα μεγάλο αριθμό των περιστατικών που προσέρχονται στα ΤΕΠ των νοσοκομείων. Ελλιπής κάλυψη σε εργαστηριακές εξετάσεις, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να οδηγούνται σε άλλες -κυρίως ιδιωτικές- δομές υγείας.
Με λίγα λόγια, η ΠΦΥ απέχει αρκετά ακόμη από την ουσιαστική κάλυψη των πραγματικών αναγκών.
Ο πολίτης έχει ανάγκη από μια δομή ΠΦΥ που θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση, θα είναι καλά στελεχωμένη τόσο με προσωπικό όσο και με ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, ώστε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του για τις βασικές εργαστηριακές κι απεικονιστικές εξετάσεις. Χρειάζεται μια αξιόπιστη ΠΦΥ, με ποιοτικές παροχές, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη.
Και η ύπαρξη μιας καλής και λειτουργικής ΠΦΥ θα ανακουφίσει και τα νοσοκομεία, αφού τα πιο απλά περιστατικά θα μπορούν να αντιμετωπιστούν στην ΠΦΥ και δε θα χρειάζεται να πάνε ως την εφημερία κάποιου μεγάλου νοσοκομείου.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει αυτό, από το να γίνει μια ουσιαστική ριζική μεταρρύθμιση στο σύστημα της ΠΦΥ και μια ανασυγκρότηση αξιοποιώντας παράλληλα και όλες τις υφιστάμενες δομές της ΠΦΥ.
Στα….φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ οι ασθενείς αναστενάζουν
Παρά τις δηλώσεις του Υπουργού Υγείας πως έχει μπει τέλος στις ουρές των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ, οι ουρές της ντροπής στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ καλά κρατούν, για την ακρίβεια ζουν και βασιλεύουν.
Oι εικόνες από το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στην Τούμπα (Θεσσαλονίκη) που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν λίγο καιρό, είναι χαρακτηριστικές της επικρατούσας κατάστασης.
Ατέλειωτη ταλαιπωρία, στριμωγμένοι ασθενείς για ώρες σε έναν χώρο ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων. Με κρύο, με ζέστη οι ασθενείς εκεί… Αν βρεις το πολυπόθητο χαρτάκι να εξυπηρετηθείς, είσαι τυχερός. Αλλιώς θα πρέπει να πας και την επόμενη μέρα.
Το πρόβλημα κλείνει πολλούς μήνες πια, σχεδόν χρόνο, υποσχέσεις ακούστηκαν πολλές κι από πολλούς.
Οι σύλλογοι ασθενών έχουν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές, αλλά η πολυπόθητη λύση στο χρόνιο αυτό πια πρόβλημα δεν έχει έρθει, αν και θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες προτεραιότητες.
Ωστόσο, θα ήμουν άδικη να μην αναφερθώ και σε δυο πολύ σημαντικά ζητήματα, την προσπάθεια του προσωπικού των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ να εξυπηρετήσει όσο το δυνατόν γίνεται γρηγορότερα και με τον καλύτερο τρόπο τους ασθενείς και το γεγονός πως τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ είναι αυτά που φρόντισαν σε όλη τη διάρκεια της κρίσης τη διανομή των Φαρμάκων Υψηλού Κόστους (ΦΥΚ) σε όλους τους ασθενείς που τα έχουν ανάγκη.
Συζητείται έντονα τελευταία η διακίνηση των ΦΥΚ από τους ιδιώτες. Είναι αυτή η λύση στο πρόβλημα; Κατά την γνώμη μου όχι, αφού κάτι τέτοιο είναι πιθανό να δημιουργήσει άλλα σοβαρά προβλήματα, όπως μεγάλη οικονομική ζημιά για το δημόσιο, πιθανώς επιβάρυνση των ασθενών, δημιουργία ολιγοπωλίων στην αγορά των φαρμάκων και σε πιθανές ελλείψεις ΦΥΚ λόγω εξαγωγών φαρμάκων (κάτι που το βλέπουμε και σε πολλά φάρμακα ευρείας κατανάλωσης, τα οποία παρουσιάζουν έλλειψη από τα ράφια των φαρμακείων).
Ποια θα ήταν λοιπόν η λύση; Δεν ξέρω ειλικρινά ποια θα ήταν η καλύτερη λύση, αλλά μια καλή αρχή προς της βελτίωση της κατάστασης θα ήταν η ενίσχυση των υπαρχόντων φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ με ανθρώπινο δυναμικό και η δημιουργία περισσότερων σημείων διανομής.
Κι επειδή τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια…
…αλλά παραδόξως ο ασθενής καλείται να δίνει συνεχώς χρήματα από την τσέπη του, ένα κομμάτι μεγάλης συζήτησης είναι και oι ιδιωτικές δαπάνες (ή αλλιώς out of pocket δαπάνες) για την υγεία. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία θα παραμείνουν και φέτος ο φτωχός συγγενής των δαπανών του κράτους.
Ωστόσο, οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία διατηρούνται σε…υψηλά για την εποχή επίπεδα.
Σύμφωνα με την Eurostat, η χώρα μας κατέχει μια από τις υψηλότερες θέσεις, ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία.
Η μετακίνηση αυτού του βάρους στα ελληνικά νοικοκυριά, τα οποία καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, αποτελεί ένα πρόσθετο εμπόδιο στην πρόσβαση στην υγεία, που μπορεί να έχει αντίκτυπο στην αντιμετώπιση, διαχείριση και την πορεία των χρόνιων και μη νοσημάτων.
Το…τραύμα της δημόσιας υγείας είναι πολύ βαθύ…
Το δημόσιο σύστημα υγείας -τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον- πάντοτε ήταν προβληματικό και οι παράγοντες που συντέλεσαν σε αυτό είναι πολλοί.
Τα προβλήματα που αναδείχθηκαν στον χώρο της υγείας από την οικονομική κρίση είναι πολλά, αλλά κυρίως είναι σοβαρά.
Η υγεία στην χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίση. Διαχρονικά προβλήματα στον σχεδιασμό, δραματική μείωση των ανθρώπινων πόρων, μνημονιακές δεσμεύσεις, κομματοκρατία, λαϊκισμός, υποσχέσεις που ξεχάστηκαν, στρεβλώσεις, αναίτιες καθυστερήσεις, αστοχίες.
Και καθώς η κατάσταση στα νοσοκομεία φαίνεται να πηγαίνει προς το χειρότερο, γίνεται ολοένα και περισσότερο αναγκαίο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την υγεία, και σε αυτό δεν υπάρχει περίοδος χάριτος ούτε πίστωση χρόνου.
Η πολιτεία οφείλει να εκπονήσει και να δεσμευθεί σε ένα τέτοιο σχέδιο με τον ασθενή στο επίκεντρο του, υπερασπιζόμενη το δημόσιο σύστημα υγείας και την διαρκή αναβάθμιση του και των υπηρεσιών που αυτό παρέχει.
Τέλος, πάγια και διαχρονική θέση μου είναι πως κάθε συζήτηση για την υγεία θα πρέπει να ξεκινάει και να τελειώνει έχοντας στο μυαλό μας την καθολική πρόσβαση κάθε πολίτη και ασθενή σε δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες για την υγεία.
Πηγη:https://www.healthreport.gr