Εκατομμύρια ευρώ από την τσέπη τους για συμμετοχές, εξακολουθούν και πληρώνουν οι Έλληνες ασθενείς τη στιγμή μάλιστα που θα μπορούσαν και να τις αποφύγουν.
Είναι ενδεικτικό ότι με βάση τα επίσημα στοιχεία, για το 2019 οι Έλληνες ασθενείς αναμένεται να πληρώσουν από την τσέπη τους για φάρμακα συνολικά κοντά στα 600 εκατ. ευρώ (αναγωγές με βάση το πρώτο δίμηνο και σε σύγκριση με άλλες χρονιές).
Ένα κόστος που θα επιβαρύνει τις τσέπες των πασχόντων, αλλά είναι μάλλον άσκοπο αν σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε και να αποφευχθεί.
Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος αυτών των 600 εκατ. ευρώ οφείλεται στην επιλογή και αγορά ακριβότερων ισοδύναμων φαρμάκων, την ώρα όμως που υπάρχουν διαθέσιμα οικονομικότερα γενόσημα.
Το ποσό αυτό περιλαμβάνει τόσο τη θεσμοθετημένη συμμετοχή (10% και 25%) όσο και την επιβάρυνση που προκύπτει όταν οι ασθενείς επιλέγουν ακριβότερα φάρμακα, ενώ μπορούν να πάρουν οικονομικότερα με ισοδύναμο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικό της επιβάρυνσης αυτής που θα μπορούσε να αποφευχθεί είναι το γεγονός ότι αναλογεί σε πάνω από το 40% των συνολικών συμμετοχών, ποσό που υπολογίζεται κοντά στα 250 εκατ. €.
Επιβάρυνση λόγω άγνοιας
Είναι αξιοσημείωτο ότι ελάχιστοι ασθενείς γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν αυτό το επιπλέον οικονομικό βάρος εάν επέλεγαν γενόσημα ή παλαιά καταξιωμένα φάρμακα, που έχουν ακριβώς την ίδια δράση όπως τα ακριβότερα.
Να σημειωθεί πάντως πως η ηγεσία του υπουργείου Υγείας ετοιμάζεται να γνωστοποιήσει νέα μέτρα που θα δίνουν κίνητρα στους ασθενείς ώστε να επιλέξουν γενόσημα.
Βέβαια η δυνατότητα που έχουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες να επιλέγουν τα φάρμακα της αρεσκείας τους όταν ο γιατρός δεν συνταγογραφεί εμπορική ονομασία, αποτελεί μάλλον μία δημοκρατική διαδικασία η οποία όμως κοστίζει ακριβά. Όμως φαίνεται ότι το κόστος της ακριβής αυτής επιλογής, οφείλεται καθαρά στην έλλειψη ενημέρωσης.
Μία ενημέρωση που θα έπρεπε να αναλάβει η ελληνική πολιτεία ώστε να μπορέσει να αναδείξει την πραγματική διάσταση των θεραπειών που είναι σήμερα διαθέσιμες στη χώρα μας.
Εξάλλου έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια ότι η αξία και τα οφέλη των οικονομικών θεραπειών (γενόσημα, παλαιά καταξιωμένα φάρμακα) είναι ίδια με τα αντίστοιχα πιο ακριβά της ίδιας δραστικής ουσίας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης όταν ένα πρωτότυπο φάρμακο χάνει την πατέντα του και δημιουργούνται γενόσημα φάρμακα, τα δύο σκευάσματα λαμβάνουν μετά από ένα διάστημα την ίδια ακριβώς τιμή, ώστε να υπάρχει μία ισορροπία στην αγορά φαρμάκου και να μην επιβαρύνονται οι ασθενείς. Κάτι που είχε συζητηθεί και στο παρελθόν στη χώρα μας χωρίς μέχρι σήμερα να έχει υλοποιηθεί από καμία κυβέρνηση των τελευταίων ετών.
Στα ύψη οι συμμετοχές για φάρμακα
Και το ζήτημα είναι ότι η ελληνική Πολιτεία θα έπρεπε να είχε ως στόχο τη συγκράτηση και την καθοδήγηση όσο το δυνατόν περισσότερων ασθενών σε οικονομικές αποτελεσματικές θεραπείες, αφού μία τέτοια επιλογή θα δημιουργούσε αυτομάτως χώρο για την αποζημίωση νέων καινοτόμων φαρμάκων που έχουν ανάγκη μεγάλες ομάδες ασθενών.
Αξιοσημείωτο είναι ότι με μία τέτοια λύση και η ελληνική οικογένεια θα μπορούσε να πάρει οικονομική ανάσα και το κράτος δε θα επιβαρυνόταν από μία φθηνότερη θεραπευτική επιλογή. Τη στιγμή μάλιστα που τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν ζήσει στο πετσί τους τα τελευταία χρόνια την κατάρρευση του διαθέσιμου εισοδήματος, χάνοντας πάνω από το 40% των οικονομικών τους διαθέσιμων πόρων σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.
Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι ο μέσος όρος της συμμετοχής για την αγορά φαρμάκων κυμαίνεται πλέον στο 28% σε σύγκριση με το 12% που ήταν το 2012.
Παρ αυτά οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας εξακολουθούν να είναι στα ύψη, κάνοντας πολλούς συμπολίτες μας να αναστενάζουν όταν χρειάζονται φάρμακα. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που αναγκάζονται να αγοράζουν τα σκευάσματα που χρειάζονται με χρήματα εξ ολοκλήρου από την τσέπη τους, είτε γιατί η γραφειοκρατία θεωρείται χρονοβόρος, είτε γιατί θέλουν να αποφύγουν και το κόστος μίας επίσκεψης στο γιατρό για την απαραίτητη συνταγή. Εκτιμάται ότι το κόστος αυτό είναι άλλα 255 εκατ. ευρώ τα οποία φεύγουν από τις τσέπες των ασθενών.
Όμως όλα αυτά την ώρα που τα χρήματα που διαθέτει η Πολιτεία για την αποζημίωση φαρμάκων παραμένουν καθηλωμένα στα 1,946 δις ευρώ από το 2016 και αναμένεται να παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο έως το 2022. Είναι άλλωστε γνωστό το σύστημα: Το κράτος διαθέτει αυτό το ποσό και ότι καταναλωθεί παραπάνω το καταβάλουν οι φαρμακευτικές εταιρείες με τη μορφή υποχρεωτικών εκπτώσεων.
Πηγη:https://www.healthreport.gr